یکی از محدودیتهای ویژه انسانی ، میزان عمر انسان است . در محدوده سن انسان اتفاقاتی رخ میدهد که برای ما آشنا است . بسیاری از وقایع که در زمانهای خیلی کم و یا خیلی زیاد رخ میدهند ، برای ما ملموس نیستند . ما سعی میکنیم با انواع ابزار ( کند و تند کننده ) این واقعیات را با زمان عمرمان مقایسه و یا ملموس کنیم تا آنرا درک نمائیم . اما روی سخن این مبحث نیست .
میدانیم که دانش ( مطلق دانش ) نیاز به آموزش – درک و تعمق و بالاخره اندیشیدن دارد . ذهن ما باید در محیط خاص خود این دانش را پردازش کند .
اما علومی که مقوله آموزش آنها از عمر ما بیشتر باشد برای ما قابل مطالعه و درک نیست . مواردی که پروسه اندیشیدن آنها هم طولانی تر از توان انسان باشد چنین است .
در واقع عمر انسان یک عامل محدودیت توان دانش ما است .
اگر در عالم هستی موجوداتی مشابه انسان با طول عمر دو برابر باشند ، دانش قابل درک توسط آنها از ما بیشتر و متفاوت خواهد بود .
همینطور در حالتی که عمر این موجودات نصف عمر ما باشد ، دانش و جهان بینی آنها متفاوت خواهد بود .
این امر که راه دستیابی بشر به دانش ، با عمر او محدود میشود مشخص است ، اما بشر از راه ها و ابزار دیگری که در دسترس دارد ، امکان پی بردن و درک وقایع را دارد که بعضی از آنها شناخته شده و بعضی هنوز ناشناخته است . با کمک ابزار کمتر استفاده شده بشری میتوان به دانش وسیعتری که محدودیتهای جسمی انسان ایجاد میکند ، پی برد و از آنها برای رشد و تعالی بشریت استفاده کرد .
( یکی دیگر از محدودیتهای دانش بشری روشهای انتقال اطلاعات بین بشر است . ورودیهای مغز انسان محدود و سرعت آنها نیز حدی دارد ، این امر نیز یکی از محدودیتهای بشری است )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر