امور دینی از جمله مواردی است که باید و نباید اعمال را در جامعه به نحوی شکل میدهد که گویا این امر فرمان الهی است. یعنی مقدس ترین حالت ممکنه.
به واسطه این گفتار ممکن است جان و مال و ناموس جامعه (مسلمین) مورد تعرض قرار گیرد.
از این رو افرادی که در این انور سخن میگویند باید به کتب معتبر استناد کنند.
در واقع باید دارای شرایط
آمر به معروف
و ناحی از منکر
باشند.
این که شخصی با هر پیشینه , به کتب غیر معتبر استناد کند و مطلب خود را بگوید , یعنی دارد برای نفع شخصی مدرک دینی میسازد . در کتب معتبر نبوده , یعنی اینطور نیست.
کتب دینی معتبر نیز توسط علما شیعه و سنی مشخص است. برای اهل فن , حتی نیاز به اعلام ندارد. اما برای آشنایی عموم لازم است بطور مرتب توسط رسانه‌های جمعی این چند عنوان کتب معتبر اعلام گردد.
و چقدر خوب است این چند جلد کتاب , در مساجد نیز موجود باشد. ( قرار دادن فایل نوشتاری و صوتی آن در شبکه اینترنت نیز خوب و مفید است )
بدین ترتیب جامعه امکان شناسایی کسانی که به خدا و رسول دروغ میبندند را پیدا کرده. دیگر خود آن دروغگو ها جرات دروغگوئی نخواهند داشت.
کتب معروف معتبر شیعه و سنی و نامعتبری برخی احادیث آن به شرح زیر است . سایر کتب قابل استناد نیست . حتی کتبی که به این منابع استناد کرده اند ، از نظرات شخصی خالی نیستند. بنابراین ممکن است برای مطالعه مفید باشند ، اما برای استناد نامعتبرند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر