سالها است که زنها مبارزه برای حق رای و بعداز آن برای برابری جنسیتی را دنبایل میکنند. اما یکی از سوالات مطرح شده این است که: 
آنجا که قانون به شما رای داده نماینده زن داشته باشید ، چرا به مردان رای میدهید ؟
با اختصاص نیمی از صندلیهای مجالس رای گیری در هر کجای ممکن به خانمها و رای دادن مجزای مردان به مردان و زنان به زنان میتوان انتظار داشت که خواسته آنها در خصوص برابری در مجالس قانون گذاری تا حدود زیادی برآورده میشود.
برای جاهایی مثل تهران که تعداد زیادی صندلی در مجلس دارد میتوان تقسیم بندی داشت . اما برای مناطقی که یک نماینده دارند نیز بصورت نوبتی یک دوره خانمها و یک دوره آقایان میتوان عدالت جنسیتی را برآورده نمود.
گر چه بصورت ظاهری این برابری اتفاق خواهد افتاد ، اما این امر کمک میکند تا از منظر معنوی نیز عدالت جنسیتی در ساختار افکار مردم نهادینه گردد.
این امر برای یک مدت زمان که جامعه رشد معنویتی در این خصوص پیدا کند مفید است . اما برای بلند مدت هر گونه محدودیت جنسیتی بعنی پذیرفتن تفاوت جنسیتی یا پذیرش نابرابری که نیاز به کمک قانونی دارد. در بلند مدت مردم باید آزاد باشند که مردان یا زنان بیشتری را برای تصدی نمایندگی انتخاب کنند.
بر اساس ساختار طبیعی زن و مرد ، در بعضی موارد زنان دارای اولویت تصمیم گیری برای بشریت هستند و بر عکس بصورت طبیعی بعضی از کارها است که مردها تصمیمات بهتری برای جامعه میگیرند. این تفاوت در بلند مدت قابل شناسایی و در آینده میتوان از توانمندی فطری زن و مرد در جهت اهداف جامعه نیز استفاده نمود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر