مردم را از نظر ویروسهایی که در سطح بدن و لباسهای ایشان زندگی میکنند ، میتوان تقسیم بندی کرد. وقتی کل مردم را نگاه میکنیم ، در میان ایشان کسانی هستند که همه انواع آنتی بیوتیک ها را مصرف کرده اند. ویروسهای خوب و بد دارند و همچنین میکروبهای ایشان تحت تاثیر آنتی بیوتیک ها قرار گرفته اند.
وقتی افراد در داخل مترو در ساعات شلوغی با یکدیگر در تماس هستند ، این ویروسها و میکروبها به راحتی در میان افراد مختلف منتقل میگردد. در نتیجه وقتی افراد از مترو خارج میشوند ، همگی دارای انواع میکروبها و ویروسهای مختلف و البته یکسانی هستند.
انواع این میکروبها دارای مقاومت در مقابل انواع آنتی بیوتیک ها هستند. برخی از افراد در بدن خود انواع مختلفی از آنتی بیوتیک ها را دارند. این یعنی همه میکروبها در این افراد در مواجه با میزان ناکافی آنتی بیوتیک قرار گرفته و نهایتا در مقابل آنتی بیوتیکها مقاوم می گردند. در نوبت بعدی ورود این افراد به مترو ، میکروبهای مقاوم به همه افراد منتقل خواهد شد .
نظر به این که برخی افراد ویروسها و میکروبهای مفید خود را از دست داده اند ، این رویداد برای این افراد مفید است . این افراد ضمن دریافت همه انواع میکرو ارگانیسم های مفید کمبود خود را نیز دریافت میکنند.
گر چه اغلب میکروبها مقاوم به انواع داروها در همه افراد وجود خواهند داشت . اما این امر لزوما بد نیست .
از سویی روش استفاده از آنتی بیوتیک ها در بیماران باید مورد بازنگری قرار گیرد و از سوی دیگر افرادی که مقاوم به بیماریهای میکروبی و ویروسی هستند را میتوان در قطارهای مترو یافت . این یعنی تهیه انواع داروهای جدید از ایشان امکانپذیر است .
یکی دیگر از خروجیهای این فرآیند این است که مراکز جمعیتی انسانها را به نوعی باید طراحی کنیم که وجود یک بیماری میکروبی یا ویروسی نتواند همه جامعه را تحت تاثیر قرار دهد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر