سرمایه‌گذاری خارجی چقدر باید باشد ؟

فرض کنیم در یک زمان سرمایه‌گذاران تصمیم بگیرند سرمایه خود را خارج کنند . در آن صورت چه خواهد شد ؟
طبیعی است که هر سال به اندازه کل صادرات ارز وارد کشور میشود . اگر 20 درصد این ارز به خروج سرمایه اختصاص یابد , کل سرمایه‌گذاری خارجی که میتواند وارد کشور شود , برابر 20 درصد صادرات خواهد بود .
با یک ترفند میتوان حداکثر سرمایه‌گذاری خارجی قابل جذب در اقتصاد را افزایش داد .
اگر قانونی گذاشته شود که در زمان اعلام سرمایه‌گذار برای خروج سرمایه این عمل طی 5 سال و به نسبت مساوی سالانه خارج خواهد گردید , میتوان به اندازه 5 برابر 20 درصد , یعنی 100 درصد رقم صادرات , ارز بصورت سرمایه‌گذاری خارجی جذب کرد.
این امر جدای از سرمایه‌گذاری مشترک روی میادین نفتی است که برگشت آن از طریق برداشت محصول نفتی عمل خواهد گردید ( در صورتی که سرمایه‌گذار سهم مالی خود را بصورت نفت برداشته باشد )
با مستثنی کردن مقوله معاملات نفتی و برون مرزی از این قاعده , میتوان تضمین نمود که اصل و سود سرمایه‌گذاری خارجی بازپرداخت خواهد گردید.
بدین ترتیب سرمایه‌گذاران خارجی بابت سرمایه‌گذاری احساس خطر نخواهند کرد.
مورد مهم بعدی این است که اصلا سرمایه‌گذاری باید در کشور اقتصادی باشد تا خارجی ها وارد بازی گردند. و آنها سرمایه‌گذاران داخلی را نگاه میکنند.
وقتی سرمایه‌گذاران داخلی شروع به فعالیت کردند , خارجی ها هم خواهند آمد .
سقف پذیرش اقتصاد برای جذب سرمایه از خارج مطابق اصول فوق حدی مشخص دارد . هر اقتصاد توان جذب مقدار مشخصی از سرمایه خارجی را دارد. طبیعی است که این میزان محدود به سمت بخشهایی که بیشترین بازدهی را داشته باشند جذب گردد. زیرا آنها متخصصین کافی برای حداکثر نمودن سود و مشاهده فرصتها را به کار می گمارند.