یک پوسته نازک قابل انعطاف را در نظر بگیریم. وقتی با یک فن به آن دمیده شود ، شکل قوس مانند گرفته و انحنای مناسب یک عدسی را پیدا میکند.
در شرایط بی وزنی ، اثر وزن خود پوسته نیز از بین میرود و شکل عدسی حاصله یکنواخت خواهد بود . ( قابل آزمایش در هواپیمای ایجاد کننده شرایط بی وزنی ناسا )
حال یک قاب بزرگ ( با قابلیت سایه نمودن عدسی ) و یک پوسته نازک قابل انعکاس در آنرا در نظر بگیریم . یک دمنده هوا به آن میتواند شکل عدسی را در آن ایجاد نماید . با ریختن یک چسب روان در پشت سطح ، میتوان سطح قابل انعطاف را صلب نمود ( در حالی که شکل عدسی دارد . ) چون در شرایط بی وزنی است ، امکان بسیار بزرگ ساختن آن فراهم است و وزن و ابعاد آن روی انحنای عدسی تاثیری نمیگذارد . با صلب شدن سطح پشت عدسی میتوان این صلبیت را افزایش داد ( بدون تغییر شکل عدسی ) و آین صلبیت را به اندازه کافی تقویت کرد ( تا در اثر مانور تلسکوپ مشکلی برای عدسی اتفاق نیفتد. )
به این ترتیب میتوان با ارسال مجموعه با ابعاد و وزن کم به فضا ، تلسکوپ بسیار بزرگی در مدار زمین داشت .
ابعاد این تلسکوپ میتواند تا چند صد متر و بیشتر نیز باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر