فعاليتهاي حومه اي چين بايد از جايي شروع ميشد . دست اندازي به جزاير مورد مناقشه و تصرف يكطرفه آنها اولين اقدام چين از اين گونه فعاليتها است . ظاهرا چين موفق هم شده و كشورهاي ذي نفع يا اقدامي انجام نداده اند و يا خيلي دير اقدام كرده اند. امروز ارتش چين در اين جزاير مستقر است و هر گونه اقدام ضد اين ارتش ، عكس العمل كل ارتش چين را در بر خواهد داشت .
يعني در اين مسير گام به عقب وجود ندارد .
بعد از تصرف جزاير و احتمالا تحمل كمي ناملايمات گاليور با آدم كوچولوها ( تفاوت اندازه چين با همسايگانش تقريبا برابر اندازه گاليور با آدم كوچولوهاي لي لي پوت است ) گامهاي ديگري نيز امكان وقوع خواهند داشت . تصرف تايوان بدون ارتش ممكن است و در بلند مدت اين جزيره به چين ملحق خواهد شد. همه افراد ذي نفع چه در تايوان و چه در چين ( و همچنين دنياي غرب ) اين را ميدانند . مسلما چين و تايوان خواهان اين اتصال هستند و تنها خواهان هزينه كمتر اين رويداد و حفظ منافع اقتصادي بيشتر در اين رويداد بزرگ خواهند بود. يعني درگيري اقتصادي و در حد چانه زني بين چين و تايوان روي خواهد داد. در اين ميان كشورهاي غربي حداكثر به عنوان ميانجي و يا حتي مانع مدت زمان زيادي نميتوانند در اين بازي اثر گذار باشند.
منطقه مورد مناقشه بعدي در چين ، منطقه مورد اختلاف با هندوستان است .
داستان چين با كل شبه جزيره كره ، مانند رفتار چين با كره شمالي خواهد بود . يك كشور بدون خطر زير سايه چين با ارتباط اقتصادي گسترده با آسيا و به عبارتي چين .
ساير كشورهاي آسياي جنوبي نيز حتي امروز وابسته اقتصادي به چين هستند . اين وابستگي بدلايل اقتصادي بيشتر خواهد شد . در واقع همه اين كشورها از لحاظ اقتصادي بصورت كشورهاي اقماري چين در خواهند آمد .
زياد دور نيست كه شاهد چيني باشيم كه بر كل آسياي شرقي مديريت خواهد داشت . حتي كشورهاي جزيره اي مثل ژاپن و فيليپين نيز به ميزان زيادي وابسته اقتصادي به چين خواهند بود.
ژاپن وابسته به صادرات ، هدايتگر بخشي از جغرافياي جهان نخواهد بود . ايشان جهان بيني و مديريت مربوطه را ندارند. حداكثر بصورت يك كشور وابسته اقتصادي به غرب يا چين ادامه حيات خواهند داد. گر چه كشش اقتصادي ايشان به چين بيشتر از آمريكا است ، اما قدرت و خطر چين را نيز درك ميكنند و بدنبال حامي غربي حركت خواهند نمود.
اما چين با روسيه مشكلي نخواهد داشت . منطقه مرزي اين دو كشور فاقد جمعيت موثر است . منافع دو طرف سكوت در مرزها و حفظ وضع موجود را تداوم خواهد بخشيد.
بعد از حل و فصل مناطق مورد مناقشه با هندوستان ، چين به كدام سو نظر خواهد انداخت . اين نظر انداختن شايد بعد از 2060 اتفاق بيفتد.
دور نگري و پيش بيني آينده ممكن و خطرهايي كه ملتها و كشورها را تحديد ميكند لازم و مهم براي تصميم گيران كشورها است .شايد براي بعضي مسائل در كوتاه مدت پاسخي نتوانيم بيابيم ، اما طرح مسئله و اجازه انديشه دادن به دانشمندان ، در بلند مدت راه كارهاي جديد با بازي برد برد را فراهم خواهد ساخت .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر