در مورد ترافیک به ما گفتند که مشکل خودروهای تک سرنشین هستند و غیره . اما از وقتی متروهای زیر زمینی شلوغ شده ، مشکل افرادی که مترو سوار میشوند ، خودرو تک سرنشین نیست!
در اینجا حرف از کمبود واگن میزنند . اما در توکیو نیز مشکل مشابه داریم و متروها وحشتناک شلوغ میشود .
مترو مشکل " آدم تک سرنشین " را دارد . یعنی آدمهایی که هر یک دنبال کار خود میروند . اگر هر نفر بدنبال کار دو سه نفر میرفت متروها هم خلوت میشند .
اما آیا این ممکن است ؟ مسلما خیر
اما صورت مسئله را میتوان به گونه دیگری بیان نمود که کمک در حل مسئله بنماید ؟
مثلا : ترافیک عبارت است از سفر بلند فاصله . آیا میشود سفر بلند فاصله را کاهش داد و آنرا به سفر کم فاصله تبدیل نمود ؟ ( که با پیاده روی قابل اجرا باشد و نیازی به وسیله نقلیه نداشته باشد )
جواب این سوال بلی است . رفع نیاز جوامع بشری در نزدیکی محل اسکان عملی است . امروزه تکنولوژس این کار را داریم .
هر گونه ارزان سازی سفرهای بلند مدت ( تولید خودرو و همگانی کردن آن - افزایش ناوگان حمل و نقل عمومی - روی زمینی و زیر زمینی ) باعث میشود که فواصل کوتاه تبدیل به فواصل طولانی گردد.
در واقع ارزان سازی سفرهای طولانی کار غلطی است . این کار به معنای ایجاد سفرهای طولانی به میزان نمایی است .
هر بخشی از جمعیت هر محله که مستعد سفر درون شهری است را در نظر بگیریم . با ارزان سازی سفر ، این افراد مبادرت به سفر خواهند کرد ( و در محله خود نخواهند ماند . زیرا از محلات دیگر برای کارهای محله آنها خواهند آمد ) هر چه این ارزان سازی بیشتر شود ، مسافت سفر طولانی تر شده و تداخل سفرها بیشتر میگردد. این یعنی ترافیک .چه روی زمین و چه زیر زمین . چه با وسیله نقلیه شخصی و چه با وسیله نقلیه عمومی .
راه کار مناسب در کنار دسترسی و سهولت سفر درون شهری به تخصیص هزینه برای سفرهای درون شهری است تا سطح درخواست سفر دروون شهری کنترل گردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر