گناه بزرگ و کوچک ندارد . همانطور که نعمت الهی کوچک و بزرگ ندارد.
بزرگی و کوچکی به محل قرار گیری و زاویه دید ناظر بستگی دارد و امری نسبی است. بنا براین آنچه برای ما کوچک است برای دیگری ممکن است بزرگ باشد و برعکس.
اما آیا این بزرگی و کوچکی واقعیت بیرونی نیز دارد ؟
ارزش هر چیز به وجود آن چیز است . و وجود هر چیز کمتر از وجود چیز دیگر نیست. گناه عدم فرمانبری از خداوند است و نعمت لطف پروردگار.
در گناه ( عدم اطاعت از خداوند ) بزرگی و کوچکی نیست. چون فرمان خداوند بزرگ و کوچکک ندارد . فرمان الهی هر چه باشد بزرگ است .
همینطور نعمت الهی بزرگ و کوچک ندارد. هر چه خداوند عنایت فرماید لطف او است و لطف او کوچک ندارد. عنایت الهی هر چه باشد بینهایت بزرگ است.
ما چه باشیم که در برابر آییم ؟ کوچکترین الطاف الهی با کلیت همه ما قابل قیاس نیست و کوچکترین فرمان او نیز با همه ما قابل قیاس نیست.
این او است که لطف بینهایت دارد ، طوری که شامل حال ما نیز میشود و از جمله الطاف او فرمانهای او است که به بندگان عنایت فرموده .
الهی چنان کن سرانجام کار
تو راضی باشی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر