وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لاَ تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُواْ لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَآتُواْ الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلاَّ قَلِيلًا مِّنكُمْ وَأَنتُم مِّعْرِضُونَ ﴿۸۳﴾ البقره
و چون از فرزندان اسرائيل پيمان محكم گرفتيم كه جز خدا را نپرستيد و به پدر و مادر و خويشان و يتيمان و مستمندان احسان كنيد و با مردم [به زبان] خوش سخن بگوييد و نماز را به پا داريد و زكات را بدهيد آنگاه جز اندكى از شما [همگى] به حالت اعراض روى برتافتيد (۸۳)
و با مردم سخن خوش بگوئید !
فرمان خدا است که پیمان گرفته است ، در حد نیکی به " پدر و مادر و نزدیکان و ویتیمها و نیازمندان " و سخن خوش گفتن با مردم و خواندن نماز و دادن زکات .
پیمان از بنی اسرائیل ، بر مسلمانان نیز فرض است مگر آنچه را مرخص فرموده باشد . همه این وظایف بر ما نیز هست . پس سخن خوش گفتن از واجبات است ، همانطور که بیان فرموده در حد نیکی به والدین و نماز و زکات .
اگر میدانستیم این امر نیز واجب است ، شاید در اجماع این همه سخنان زشت وترش روئی و تند خوئی و قسمهای دروغ را شاهد نبودیم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر