پس از گذشتن از محدوده میدانهای سطحی , فقط میدان مغناطیسی اصلی خورشید که تا بیرون از منطقه منظومه شمسی ادامه دارد روی این یونها اثر میگذارد .
حرکت یونها از مرکز خورشید به خارج و تاثیر میدان مغناطیسی باعث حرکت به سمت راست یا چپ آنها ( بسته به نوع بار الکتریکی ) خواهد بود .
نیروی این اثر روی مسیر عمود به میدان مغناطیسی ( روی استوای خورشیدی ) حداکثر و هر چه مسیر دارای زاویه بیشتری با افق خورشید باشد , کمتر خواهد بود .
شکل حرکت این یونها مانند ابرهای طوفانهای گرمسیری متحدالمرکز و دایروی است .
در مدار زمین نیز این یونها با میدان مغناطیسی زمین برخورد می‌کنند . در اینجا نیز اتفاق مشابه رخ میدهد و آنها با تغییر مسیر از زمین دور ( یا نزدیک ) میشوند .
در نزدیکی قطبها این تغییر مسیر , خیلی کوچک خواهد بود . در واقع یونهایی که در نزدیکی قطبها به زمین نزدیک میشوند تقریبا در جهت میدان مغناطیسی زمین به جو برخورد پیدا می‌کنند .
از این رو پدیده شفق قطبی را شاهد هستیم . ( چون همواره یکی از قطبها به سمت خورشید است و دیگری در سایه زمین قرار میگیرد , دیدن شفق قطبی تابع سطح تماس منطقه قطبی با مسیر یونها است )
این یونها به زمین وارد شده و سیکل نسبتا پیچیده یونی زمین را به گردش در می آورند .
خالص اثر یونهای ورودی و خروجی مقداری است ثابت . یعنی بار خالص زمین در طی زمان تغییر نمی‌کند .
نظر به این که بیشتر یون مثبت خورشید به زمین میرسد , بنابراین بار خالص زمین نیز مثبت است و این بار یونهای مثبت را دفع میکند .
نکته اساسی این است که بار مثبت زمین و میدان مغناطیسی آن روی مواد بدون بار خورشیدی بی تاثیر است .
این مواد بی بار با انفجارات بزرگ خورشیدی پدید آمده و امکان فرار از سطح خورشید را پیدا کرده‌اند .
در برخورد این مواد پر سرعت با جو زمین , آنها باردار و داغ شده و تاثیرات نامطلوبی برای ما دارند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر