مردم فی نفسه علاقه مند به ورزش هستند . این فعالیتهای ورزشی تا حدود توان مالی اعضاء قابلیت رشد دارد . اگر راه کار کسب درآمد از ورزش وجود نداشته باشد ، رشد نهایی تیمها در حد آماتوری خواهد بود . یعنی اعضاء کاری باید داشته باشند تا گذران زندگی کنند و بخشی را نیز به ورزش اختصاص دهند ( بلاخره ورزش نیز هزینه دارد ) در نتیجه پاره وقت برای مدت محدودی ورزش خواهند نمود . در واقع تیمها مدت زمان طولانی وجود نخواهند داشت و برای مدت کوتاهی بوجود آمده و با بازیکنان پیر شده و از صفحه روزگار حذف میشوند .
اما درآمد ورزش از کجاست ؟
از فروش بلیط برای تماشاچیان است
از فروش آرم و عکس و علائم تیم و بازیکنان و اعضاء قدیم است .
از فروش فیلم بازی ( حق پخش مستقم – بازیهای گذشته ) است .
از فروش موسیقی سرود تیم است . ( در ایران نداریم ) اصولا برای هیچ تیمی ، موسیقی ، سرود – آواز و غیره نداریم .
از تبلیغات سایرشرکتهای تجاری .
حال اگر تیمها بتوانند از راه مناسب نسبت به کسب درآمد اقدام کنند ، میتوانند پرداخت خوبی نیز به مربی و بازیکنان نمایند . و راه رشد آنها باز میگردد و اشتغال و چرخش اقتصادی و افزایش تولید ملی خواهند داشت .
اگر راه کار مناسب اقتصادی برای تیمها وجود نداشته باشد ، تیمها به اعانات دیگران روی می آورند . و بر حسب بخشش دیگران سفره خود را خواهند چید . در این صورت این تیمها از تولید کننده ( خدمات ) به مصرف کننده تبدیل میشوند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر