داستان نیروهای نظامی در آینده متفاوت است . به محض وقوع جنگ ، باران موشک بر همه جای مملکت خواهد بارید. ( مانند آنچه در افغانستان و عراق شاهد بودیم )
باید با کاهش هزینه های نظامی ، نیروهای واکنش سریع با همکاری کشورهای منطقه و در ابعاد وسیعتر در کل جهان تدارک دید تا به محض وقوع یک فاجعه طبیعی ( و یا مصنوعی ) توان بالقوه کمک به منطقه آسیب دیده وجود داشته باشد .
آمادگی نیروهای کمک رسان روی زمین و هوا ( در مناطقی که احتمال وقوع حوادث طبیعی قابل پیش بینی است ، مثل توفانهای حاره ای ) و نیروهای آماده روی آسمان برای حوادث غیر قابل پیش بینی مثل زلزله و رانش زمین و بهمن و غیره . کمک میکند تا تلفات انسانی ( و هزینه توفان ) به شدت کاهش داشته باشد .
هر حادثه نیز مثل یک مانور نظامی باعث بهبود عملکرد واحدها میشود . در صورت وقوع جنگ و نیاز به دفاع نیز این نیروها میتوانند فراتر از مرزها اقدامات مناسب انجام دهند . تا جلوی وقوع جنگ گرفته شود .
سایر موارد دفاعی مانند و کمک از کشورهای دیگر باید به عنوان پشتوانه عملیات برون مرزی در قبل از ورود نیروهای دشمن به خاک سرزمین باید از قبل آماده شده باشد . در واقع توان بازدارندگی ، اولین سپر دفاعی است . سپرهای بعدی نیز باید در جایگاه خود دیده شده باشد .
انتقال هزینه های آمادگی عملیات برون مرزی به نیروهای امدادی مزایای زیادی دارد . بعضی از آنها شامل
استفاده از هزینه های انجام شده برای جامعه
بالا رفتن توان عملیاتی در طی زمان به دلیل برخورد با وقایع واقعی
کاهش هزینه های نظامی و بالا بردن راندمان فعالیتهای نظامی واقعی
و غیره
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر