در نشریات میخوانیم که میزان متوسط باران کشور کاهش داشته و مشکلات دیگر ، به این دلیل باید چنین و چنان کرد . اما عمق فاجعه بیشتر از این است .
واقعیت این است که میزان بارش ، اطلاعات کافی از دریافت آبهای سطح کشور را نشان نمیدهد .
اگر یک بارش یک سانتی متری در زمستان در دشتی ببارد ، این یک سانت آب بصورت برف نشسته و تقریبا همه آن به تدریج آب شده و به یک میزان در کل دشت به اعماق خاک خواهد رفت . در حالی که این میزان بارش ، حداکثر چند سانت از خاک را مرطوب کرده و به سرعت تبخیر خواهد شد .
نظر به این که میزان بارندگی فعلی کشور به سمت فصلهای گرم تمایل پیدا کرده و از بارندگی فصلهای سرد کاسته شده است ، باید بارندگی موثر ( تامین کننده آبهای زیرزمینی ) را بررسی نمود .
با توجه به تغییر فصل بارندگی ، به نظر می آید که عمق فاجعه بیشتر از آن چیزی است که بیان میشود و در واقع نه تنها جلوی برداشت آبهای زیر سطحی را باید گرفت ، بلکه باید با تدابیری ، آبهای جاری سطحی را به زیر زمین انتقال داد . و این کار در زمانی که با مشکل کم آبی مواجه هستیم بسیار مشکل است .
این یعنی تغییر ساختار کشاورزی فعلی ( روستایی و حتی صنعتی ) باید روش کشاورزی " شرکتی – روستایی " گردد . یعنی اقتصاد روستا را مد نظر گرفت و فقط به کشاورزی خالص نپرداخت . بدین ترتیب ، امکان کسب درآمد ساکنان روستا به همراه بهره وری بیشتر استفاده از امکانات ( در اینجا آب ) فراهم خواهد آمد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر