برای دریاها این میتوانست حقیقت داشته باشد . ( اندازه در شکارچی بودن باعث امتیاز رقابتی است ) اما در خشکی یک شکارچی بزرگ نیازی به شکار ندارد .
مردار خواری راحتتر است . این دایناسورها کافی بود در بالای یک صحنه شکار حاضر شوند , هیچ شکارچی دیگری امکان دفاع در مقابل آنها را نداشت .
در واقع شکارچیان باید تا میتوانستند شکم را از گوشت شکار پر می‌کردند تا شکارچی بزرگتر نرسد بتوانند از شکار خود بهره ببرند .
این صحنه را در پرندگان مشاهده میکنیم . اکثر شکارچیان مردار خوار هم هستند و تا زمانی امکان مردار خواری دارند که شکارچی بزرگتر برسد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر