هزینه مسکن بخش مهمی از هزینه زندگی نیازمندان است . بخش مهم بعدی شامل خورد و خوراک و حمل و نقل است . سازمانهای حمایتی ضمن شناسائی این نیازمندان با تامین بخش اصلی غذائی و دادن کارتهای استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی میتوانند کمک موقتی به این افراد بنمایند .
اما در مرحله مهم بعدی باید آنها را به مکانهائی که هزینه اسکان و زندگی کمتر است هدایت نمایند . شهرهای کوچک و روستاها برای این امر بهترین گزینه هستند . بازآموزی و امکان کسب درآمد در محلهای جدید میتواند علاوه بر حل کردن مشکل بلند مدت نیازمندان ، هزینه های خدمات نیازمندان را نیز کاهش دهد .
متاسفانه همیشه افرادی هستند که امکان کسب درآمد را نخواهند داشت . افراد مسن یا بیماران خاص از این دسته هستند . باید جوامعی را برای اینگونه افراد فراهم آورد تا ضمن دریافت بهترین کیفیت خدمات مورد نیاز و داشتن بیشترین میزان ممکن آسایش و حفظ "شان و وجهه اجتماعی " سازمانهای کمک کننده هزینه کمتری را نیز متحمل گردند .
وجود شهرکهای خدمات سالمندان و بیماران خاص در نزدیکی شهرهای بزرگ ، با مالکیت غیر خصوصی ( به صورت اجاره به نیازمندان ) میتواند تا حدود زیادی تمرکز موارد خاص را در یک نقطه فراهم آورد .
شهرکهای بیماران سرطانی یا سایر بیماران خاص ، میتواند تامین کننده سلامتی این افراد و ارائه خدمات مورد نیاز این گروه از جامعه بصورت متمرکز باشد .
اقدامات زیادی میتوان در این زمینه ها انجام داد که آنها را به دو گروه " کوتاه مدت یا فوری " و بلند مدت یا حل کننده معضل " تقسیم میکنند . باید در مسیری پیش رفت که همه مشکلات در بلند مدت حل گردند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر