انسانها نیز مانند سایر حیوانات قلمرو دارند . آنها بدلیل اجتماعی بودن یک قلمرو شخصی ( خانواده ) و یک قلمرو عمومی ( فضایی که در آن بدنبال غذا میگردند ) هستند .
در قلمرو عمومی با سایر هم نوعان به رقابت و همیاری پرداخته و نسبت به تهیه غذا و سایر مایحتاج خانواده اقدام میکنند.
با توسعه زندگی انسانی روستاها به شهر تبدیل گردید و محدوده قلمرو عمومی گسترش یافت و امنیت ( جانی ) شهرها تامین گردید. در واقع در این قلمرو جدید و بزرگتر ( نسبت به فضاهای روستایی) انسانها به رقابت و همکاری و همیاری پرداختند .
اما با توسعه شهرها و اختراع انواع خودروها باز این قلمرو گسترش یافت . این در حالی است که بزرگ شدن این قلمرو عمومی برای یافتن مایحتاج با تامین مایحتاج ارتباطی نداشت. مردم امروز با خودروهای خود مسافت های طولانی را در اتوبانها طی میکنند تا به محل کار برسند و در پایان روز همین مسیر را باز میگردند . راحتی و آسایش کاهش یافته و وقت زیادی از مردم در خیابانها تلف میشود . انواع آلودگیها و مشکلات بوجود می آید و ...
ظاهرا این مشکلات به واسطه رشد جامعه بشری حادث شده ، اما واقعا وجود آنها لازم نیست . میتوان بدون آنها نیز آسایش و تامین مایحتاج خانواده ها و جامعه بشری را شکل داد .
امروزه به واسطه جامعه مجازی جهانی ، قلمرو انسانها کل جهان شده است . دیگر نیازی نیست بصورت فیزیکی وقت و انرژی و ضایعات صرف رسیدن ها و دیدن ها شود . میتوان جوامع کوچک محلی با ارتباطات جهانی داشت . در واقع میتوان جلوی رشد ضایعات و آلودگی ها را با استفاده از تکنولوژی های جدید ارتباطات گرفت .
این کاری است که مدیریت های جوامع باید انجام دهند تا بتوانیم در روی زمین زندگی کنیم . زمین دیگر توان پذیرش این حجم آلودگی و عدم کارائی را ندارد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر