رفت و آمد افراد به محیط تحصیل ( دانشگاه – دبیرستان و غیره ) همچنین استفاده از عضلات بدن از دست و پا تا گردن و سایر ماهیچه ها و مفاصل به همراه استفاده از مغز برای یادگیری و سایر فعالیت های مغزی باعث میشود تا ناتوانایی هایی که برای افراد با سنین بالا اتفاق می افتد کاهش یابد .
کاهش هزینه درمان از تاثیرات مستقم و اقتصادی این کار است . در واقع اگر فرض کنیم این افراد با دانش جدید کسب شده ، هیچ خروجی عملی و علمی از کار فعالیت تحصیل باعث میشود تا هزینه های اجتماعی و فردی سنین بالا برای شخص و جامعه کاهش یابد .
علاوه بر این ارتباط اجتماعی این افراد با افراد کم سن تر ، باعث انگیزه یافتن آنها شده و همچنین دیدن شور و شوق جوانی میتواند برای افراد مسن به عنوان یک محرک فعالیتهای اجتماعی مطرح گردد.
میتوان فعالیتهای مشابه غیر تحصیلی را با شرایط مشابه جایگزین نمود . اما فعالیتهای خارج از منزل باید بصورت هدفمند توسط مدیریت های اجتماعی محلی برای همه افراد مسن ( بخصوص بازنشسته و همچنین افراد از کار افتاده ) مطرح ، پیگیری و اجرا گردد.
تشویق های مالی یا غیر مالی نیز میتواند در کنار شرکت داوطلبانه افراد در فعالیتهای اجتماعی مطرح و با توجه به شرایط هر جامعه پیاده سازی گردد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر