پادگانها بخش نظامی قلعه های قدیم بوده اند . در گذشته های دور یک مرکز حکومتی با نیروی نظامی بصورت قلعه در یک منطقه ایجاد میشد . به دلیل امنیت ، کم کم مردم به این قلعه برای سکونت و تجارت می آمدند . با توجه به امنیت و مصرف نیروهای دولتی تجارت در داخل یا کنار این قلعه ها تجارت شکوفا میشد .
از سوی دیگر نیروهای نظامی در شهرها ساکن میشدند تا امکان تهیه آذوقه و سایر مایحتاج را داشته باشند . در جابجایی نیروهای نظامی این اتفاق زیاد می افتاد. بدین ترتیب بخشی از نیروهای نظامی هم در شهرها میماند. جنبه دیگر جذب نیرو برای جنگها بود که گردآوری و تجهیز نیروهای نظامی نیز در به مرکزیت شهرها صورت میگرفت .
بدین ترتیب مراکز نیروهای نظامی ( پادگان ها ) در شهرها شکل گرفتند و ماندگار شدند .
اما امروزه دیگر نیازی به حضور پادگانها در شهرها نیست . امنیت را نیروهای انتظامی تامین میکنند و برای جنگها نیز خود پادگانها بصورت یک هدف ( جهت بمباران یا حمله موشکی ) محسوب میگردد. طبیعی است که این مراکز حمله دشمن را از مراکز جمعیتی باید دور نگاه داشت .
از سوی دیگر مکان مناسب پادگانها کجاست ؟ چه میزان پادگان مورد نیاز است . این را نظامیان باید پاسخ دهند . طبیعی است که چند مرکز فرماندهی در هر گوشه کشور مورد نیاز است و برای هر مرکز فرماندهی برای حمله های خارجی روشهای دفاع هوایی و زمینی و دریایی باید تدارک دیده شود .
در همه این حالات باید مراکز نظامی از مراکز جمعیتی فاصله داشته باشند تا نیروهای غیر نظامی در صورت بروز خطر آسیب نبینند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر