در سالهای اخیر شاهد نسل کشی های زیادی بودیم. مواردی مثل آنچه آلمان نازی مرتکب شد , در بوسنی اتفاق افتاد و اخیرا آنچه که در میانمار شاهد هستیم.
اگر قوانین بازدارنده بین‌المللی داشتیم , این وقایع امکان وقوع نداشتند.
اخیرا در اخبار شاهد زنانی از کره جنوبی بودیم که در زمان اشغال ژاپنی ها بصورت برده جنسی مورد استفاده قرار گرفته بودند . و این در حالی است که دولتی های ژاپنی این موضوع را انکار می‌کنند!
دادگاهی که برای بوسنی یا آلمان نازی برگزار شد کافی نبود . چند نفر را محبوس کردند یا اعدام نمودند. چه چیز میتواند تمام عمر و بردگی آن پیرزن کره جنوبی را جبران کند. یا چه چیز میتواند جبران وقایع بوسنی باشد , واقعا هیچ چیزی جبران کننده وجود ندارد. حتی اگر تمام مردم صربستان را قتل عام کنند , جبران وقایع بوسنی نیست.
آنچه که میتواند از این وقایع جلوگیری کند , از بین بردن هدف قاتلین و مرتکبین آن وقایع است.
آنها به اسم این که ما و آنها , مال ما و مال آنها این کارها را کردند. این را باید از ایشان گرفت.
باید آنها را جریمه کرد ( همه صرب ها , همه ژاپنی ها و غیره ) مردم صربستان باید خسارت جنگ را بپردازند. همینطور مردم ژاپن.
در این صورت اگر دوباره مثلا دولت میانمار نسل کشی راه انداخت , باید همه مردم برمه پرداخت خسارت کنند و سختی بکشند. در این صورت هیچ رهبر برمه ای توان به راه انداختن گروهی شبه انسان را برای قتل دیگر انسانها نخواهد داشت.
از 2 ملیون و اندی مسلمان میانمار 700 هزار نفر به بنگلادش رفته‌اند. بقیه چه شدند ؟
دولت میانمار باید پاسخگو باشد . تحویل دادن عاملیت قتل ها هم دردی را دوا نمیکند . همه مردم میانمار که در این کار شرکت کردند , یا شاهد بودند و یا اطلاع داشتند و ممانعت نکردند ( به طور ضمنی موافقت کردند ) در این امر شریک هستند و باید نه تنها ضرر و زیان کسانی که مورد ظلم واقع شدند بپردازند , بلکه باید صندوقی که برای جلوگیری از این وقایع است را پر کنند. در تمام طول نسل مردم حاضر باید نیمی از درآمد همه مردم میانمار به این کار اختصاص یابد .
با این کار هیچکس دیگری فکر انجام وقایع مشابه را نخواهد داشت .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر