گروهی از معاد ناباوران میگویند بعد از مرگ زندگی دوباره نیست. چگونه بعد از آن که خاک شدیم و سالیان دراز گذشت و اجزای ما در سرتاسر دنیا پخش شد , دوباره این اجزا گرد هم آید و دوباره زنده شویم.
در مقابل تعداد زیادی از مردم قائل به تناسخ هستند و میگویند بعد از هر مرگ زندگی دیگری است و این دنیا دور تکرار باطلی است که بر حسب کردار به موجود بهتر یا بدتر تبدیل میشویم. تنها زمانی میتوان از این دور خارج شد که کارهای بسیار خوب کنیم و انسان وارسته ای شویم .
موحدین هم میگویند , آخرتی هست و حسابی و کتابی . جزئیات اعمال سنجیده شود و در آخر معلوم می گردد که فرد مثبت بوده یا منفی - چه میزان از اعتدال خارج شده و چه میزان در اعتدال انسانی بوده است.
نگاهی به اهل تناسخ و اعتقاد موحدین نشان میدهد که این دو شباهت دارند . در مقوله بازگشت مشترک هستند , اما در نوع بازگشت و بعد از آن تفاوتی بین آنها وجود دارد.
به نظر میرسد که یکی از ایشان عقیده خود را از دیگری گرفته باشد . یا اصل آن دومین با اولی یکی بوده و در طی زمان تغییر یافته تا به امروز رسیده است.
گروه سوم منکر معاد را نیز رجوع به خود ایشان باید داد. آیا از آمدن و رفتن ایشان هیچ مقصودی نبوده و بر حسب تصادف آمده‌اند و هر کاری کرده‌اند, اثر و سودی دائمی برای ایشان ندارد؟
اگر میگویند ندارد که به راحتی زندگی کنند و این چند روزه را سپری کنند.
ما موحدین, با هدف زنده ایم و مقصد و مقصودی داریم . خداوند در کتب آسمانی ما وعده نیکو به ما داده و دیگران را در آخرت توبیخ خواهد کرد که مگر از ایشان پیمان نگرفته که خداوند یکی است و هم او خدای ایشان است. آنها را به خداوند حواله میدهیم که بهترین داور است . بخشنده و مهربان است و آنچنان خوب که وصف نمیگنجد. مدح او را فقط او میداند و ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر