ترکیه روی دجله و فرات سد ساخته است . دیگر کشورها نیز میتوانند روی رودخانه های مشترک سد بسازند . توافق و موارد مشابه سیاسی نیز جواب نمیدهد . چه میزان اعتبار سیاسی و هزینه دلاری و غیره صرف شده تا آن سد ها روی دجله و فرات ساخته شوند ؟
واقعا تصور اینکه آن سدها را بتوان با مذاکره از میان برداشت ، امری احمقانه است . اما آن سدها واقعا زندگی ملیونها نفر را عراق و سوریه تغییر خواهند داد. از سوی دیگر اقلیم منطقه را نیز دگرگون میکند ، که این امر روی زمدگی مردم ایران تاثیر منفی میگذارد . آیا یک کشور حق چنین کاری را دارد ؟
نبرد نظامی آیا راه کار مناسبی است ؟ مسلما خیر . اما در صورت عدم اقدام نیز ملیونها نفر در سرزمینهای فرو دست از بیماری و کم غذایی خواهند مرد !
بهترین کار استفاده از ابزاری است که مشکل را حل نماید ، به نحوی که کسی متوجه مبدا رویداد نگردد. آن سد باید برداشته شود ، اگر با زبان خوش امکان پذیر نباشد ( که به دلایل هزینه های سیاسی و مالی امکانپذیر نیست ) باید به نحوی برداشته شود که نیروهای دو طرف را درگیر نبرد نکند .
بهترین راه کار استفاده از روباتهای نانو است . میتوان به دانشمندان روباتهای نانو سفارش داد تا ظرف یک سال ( و به تدریج ) سد را سوراخ کرده و جریان آب را به صورت طبیعی در رودخانه راه بیندازد.
امروزه دانشمندان میدانند ، حتی سیلابهای موقتی نیز برای حیات رودخانه مهم است و حذف سیلابها تنوع زیستی منطقه را تغییر خواهد داد .
برای ذخیره آب باید روشهای دیگری در نظر گرفته شود و کارکرد سنتی افزایش زمین های کشاورزی دیگر پاسخگوی نیاز بشر نیست . به نحو دیگری باید برای انسانها غذا تولید کرد .
ماهیت طبیعت و کارکرد طبیعی طبیعت را نباید بیش از این دستکاری نمود .
دانستن اینکه چنین روباتهایی هستند ، خود به خود جلوی اقدامات مشابه دیگر کشورها را در موارد این چنین خواهد گرفت .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر