سازه‌های کمی ممکن است بتواند در تغییرات اقلیمی اثر گذار باشد . و یکی از این سازه‌ها کانال ارتباطی دریای سیاه به دریاچه مازندران است.
هم اکنون آب این دریاچه 28 متر زیر سطح اقیانوسها است . بالا آمدن آب در این دریاچه باعث تبخیر بیشتر و در نتیجه بارندگی بیشتر محلی و جهانی خواهد شد.
تاثیر بارندگی محلی تا کوه های هندوکش و یخچال های طبیعی هیمالیا خواهد بود.
باید برای طرحی به این مهمی برنامه‌ریزی جهانی نمود و چرخه ایجاد یک کانال 700کیلومتری را توسط مردم جهان فراهم آورد .
5 کشور حاشیه دریاچه یک طرف کشورهای حوزه هیمالیا شامل هندوستان وچین از سوی دیگر ، همینطور کشورهای اروپایی هر یک میزان مشخصی از طول کانال را میتوانند متقبل شوند تا طی 5 سال یک کانال به عرض یک کیلومتر و عمق مناسب ( مثلا 20 متر ) ایجاد نمایند .
چنانچه 5 کشورهای هر یک 100 کیلومتر از مسیر را به عهده بگیرند ، برای دیگران هر یک چیزی حدود 20 کیلومتر خواهد ماند .
طبیعی است که کشورها از پیمانکاران داخلی برای این کار میتوانند استفاده کنند و چیزی از پول های خرج شده از کشور ایشان خارج نخواهد شد . در نهایت نیز یک کانال برای بهبود شرایط محیط زیست جهانی ایجاد خواهد شد .
فاز دوم طرح میتواند انتقال آب از دریای مازندران به دریاچه آرال باشد . در آن صورت میزان تغییراتاقلیمی در بخش دیگری از جهان کاهش خواهد یافت و میزان گرما و بارندگی و فضای سبز جهانی افزایش خواهد یافت .
این گونه طرح ها میتواند فعالیت مثبت بشر را در مبارزه با تغییرات اقلیمی به نمایش بگذارد و نشان دهد که نباید در مقابل این تغییرات منفعل عمل نمود. بلکه میتوان تاثیرات مثبت برای ثبات شرایط زیست جهانی نیز برداشت .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر