بخشی از نقدینگی بصورت سکه و اسکناس در چرخه اقتصادی جریان دارد. بخش دیگری بصورت قرض‌الحسنه بصورت وام کم بهره در جهت رانت اقشار نیازمند اختصاص یافته ( یعنی جزو از پول در گردش شده است ) اما بخش مهمی خارج از دسترس گردش بازار است .
این مول بزرگ نزد بانکها سپرده شده است. اگر این پول وارد چرخه اقتصادی شود , تورم 300 درصدی را ایجاد می کند.
اگر در بانکها بماند , باید چیزی حدود 20 درصد سود به دارنده بازگرداند.
20 درصد , دو سوم پول در گردش خود به تنهایی ایجاد کننده تورم به میزان 13 درصدی است.
حال اگر خود بانک نیز این پول را در جامعه به گردش در آورد , ( تا هزینه را پوشش دهد و سود کند ) میزان تورم این چرخه اقتصادی را افزایش میدهد . ( بسته به شرایط میزان آن فرق میکند )
این میزان از تورم و تقاضا برای افزایش نقدینگی, شامل مکانیزم کارکرد معمولی بانکی و حجم نقدینگی در کشور است.
به این وضعیت مقوله خلق پول نیز اضافه می شود و به همراه خیلی رویدادهای دیگر تورم نهایی جامعه را میسازد.
اما مسئولین اقتصادی کشور باید مراقب باشند این پول به جامعه وارد نشود . زیرا باعث تورم شدید شده و احتمالا سکان کنترل از دست ناخدا ساکن بانک مرکزی خارج خواهد شد.
متاسفانه مسئولین اقتصادی توان مدیریت و هدایت این پول را به سمت تولید ندارند . اگر می توانستند این هدایت را انجام دهند, مقوله بیکاری و بسیاری مشکلات اقتصادی کشور حل میشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر