پوشاک اولویت در دسترس برای صادرات

 

یکی از دست اندرکاران صادرات میگفت مگر ما چه چیزی برای صادرات داریم ، به جز قرمه سبزی ؟

شاید درست میگفت . منابع معدنی که سهم تجار خصوصی نیست . بخش دولتی آنها را صادر میکند . چه کالای صنعتی و محصولی داریم که امکان صادرات داشته اشد ؟

امروز که بازار روسیه طالب انواع کالاهای ما است ، چه میتوانیم صادر کنیم ؟ رب گوجه فرنگی – پسته و فرش و کشمش – و شاید فقط همین .

طبق گفته آن صادر کننده ، امکان صادرات قرمه سبزی را داریم . اما همان صادر کننده از این گفتار تا عمل که راه باریکی است را نپیمود . چرا کنسرو قرمه سبزی صادر نمیشود ؟

صادرات انواع غذاها و آشهای ایرانی حتی آبگوشت ، امکانپذیر است و میتواند فرهنگ غذائی ما را به جهان بشناساند . ضمن این که صنعت – بخش کشاورزی و بخشهای تجاری را به حرکت وا میدارد .

اما بخش مغفول مانده بخش " پوشاک " است . آن بخشی که مارک ترک و اروپائی روی دست دوخته های این سرزمین میزند که توان ماندگاری در اقتصاد را داشته باشند .همان لباسهائی که مردم ما در سفر به ترکیه و کشورهای عربی خریداری کرده و به اسم لباس خارجی به وطن می آورند .

بخش پوشاک ایران امکان جایگزینی پوشاک ترک را در بازار روسیه و سایر بازارهای منطقه دارد . طبیعی است که پوشاک صادراتی باید نیاز بازار هدف را برآورده نماید و لزوما معرف فرهنگ ما نیست . بنابراین نباید برای صادرات این محصولات محدودیتهای فرهنگی قرار داد .