اغلب ما در خیابان ، محیط کار ، مسجد و سایر مکانهای عمومی وقتی به دیگران نگاه میکنیم اشکالات آنها را مشاهده میکنیم . معمولا شروع به قضاوت کرده و یا در بهترین حالات بصورت دوستانه و با محبت ، اشکالات آنها را به ایشان گوشزد میکنیم .
حالا در نظر بگیرید وقتی به دیگران نگاه میکنیم ، با ساده کردن استانداردهای خود آنها را برای اشکالات کوچک ببخشیم یا آن اشکالات را ندیده بگیریم . دنیای بهتری خواهیم داشت .
نه تنها دیگران در مقابل وجود ما آسایش بیشتری خواهند داشت ، بلکه خود ما نیز به دلیل این که دیگران را بخشیده ایم ( چه لیاقت داشته باشند ویا نه و یا حتی آن اشکال اصلا حقیقی باشد یا نباشد ) در واقع نه تنها جامعه از این نوع رفتار منتفع میشود ، بلکه از همه مهمتر خود ما در شرایط بهتری زندگی خواهیم کرد .
این گونه رفتار باعث میشوشد که دیگران کم کم از قبیله خودمان بدانیم و حس تعلق به گروه در ما و در همه افراد جامعه ایجاد شود . این امر برای رشد جامعه نیز مفید است . سایر مزایای اینگونه رفتارها را در آثار متخصصان میتوان یافت . اما لازم است این زاویه دید در جامعه تبلیغ و نهادینه گردد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر