جالب است که کهکشانها مواد اطراف خود را به صورت
دیسک درآورده ( با مرکزیت سیاهچاله – در واقع این سیاهچاله است که کهکشان را شکل
میدهد ) مواد را به سمت خود کشیده و آنها را در فضا پخش میکنند . این مواد جذب شده
تحت جاذبه نزدیکترین سیاهچاله ( مرکز کهکشان ) دوباره به سمت دیسک کهکشان بازگشته
و سیکل ادامه پیدا میکند . در این میان مقداری انرژی بصورت تابشی از کهکشان خارج
میگردد .
در واقع کهکشان مقداری از جرم خود را بصورت
انرژی تابشی ( نور و گرما و غیره ) به فضای بیرون از کهکشان میفرستد . گر چه
مقداری نور و انرژی نیز از فضای بیرون دریافت میکند ، اما حجم انرژی ارسالی خیلی
بیشتر از انرژی دریافتی است .
موجودات زنده نیز همینطور رفتار میکنند . تنها
استثناء در این میان " انسان " است که اختیار برای بعضی کارهایش دارد .
اما سایر موجودات اختیار مانند انسان ندارند .
کهکشانها نیز با یکدیگر برخورد نموده و مقداری
از مواد و متریال خود را جابجا کرده و در بعضی موارد یکی میشوند . اما برای فعالیتهای خود اختیاری ندارند .
اگر در بخواهیم روی زمین مشابه آنها را مثال
بزنیم ، میتوانیم از اتمها سخن بگوئیم . صور نمائید که اگر هر کهکشان در مقیاسی
بزرگتر در حد یک اتم باشد و فعل و انفعالات مشابه سایر اتمها با یکدیگر در بین
کهکشانها وجود داشته باشد ....
ما چگونه میتوانیم این فرآیندها را شناسائی
نمائیم ؟ ( این احتمال وجود دارد )
آنچه امروز از حیات کهکشانها میدانیم این است که
در نزدیکی ما ابرهای ماژالان در حال نزدیک شدن به دیسک کهکشان ما هستند . در آنها
ستاره های بزرگ شکل گرفته اند . این نشان میدهد که حجم بزرگی از گازهای هیدروژن در
آنها موجود بوده است . این ستاره ها میتوانند عناصر سنگین تر را برای کهکشان ما در
آینده نزدیک فراهم آورند . ( در مقیاس زندگی کهکشانی )
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر