مصادره یکی از روشهایی بود که در اول انقلاب برای دولتی نمودن کارخانجات و دارائیهای وابستگان رژیم گذشته به کار رفته بود . این شیوه مزایا و مضراتی دارد که شاید از مزایای آن بتوان امروز نیز استفاده نمود .
یکی از مشکلات اقتصادی امروز کشور انتقاد به روشهای خصوصی سازی قبلی است . اتفاقی که از آن انتقاد میکنند این است که شرکتها " خصولتی " شده اند . چیزی بین دولتی و خصوصی . نیمه دولتی و با اسم خصوصی ، یا یک همچین چیزی .
حالا دولت به این شرکتها و خیلی جاهای دیگر بدهی بزرگی نیز دارد . نظر به این که این شرکتها در حسابهای دفتری خصوصی هستند ، نمیتوان با کار حسابداری نسبت به تصویه بدهی اقدام کرد . در حالی که اگر همه زیر سایه دولت بودند ، این امر ممکن بود . از طرف دیگر راندمان کار در این شرکتها عموما پائین است و از استانداردهای مربوطه خیلی فاصله دارد !
راه حل عملی مصادره دارائیهای دولتی است !
دولت دوباره از این تکنیک میتواند استفاده کند و همه این شرکتها را زیر یک چتر برگرداند .
این شرکتها را به متصدیان با دانش مرتبط واگذار نماید . دستگاه های دولتی بر اساس تخصص یک حداقل توانمندی در آنها موجود است که با روش فعلی از آن حداقلها نیز استفاده نمیشود .
آنچه در خصوص رشد بخش خصوصی گفته میشود و باید رشد یابد این است که جلوی رشد بخش دولتی باید گرفته شود . در این صورت بخش خصوصی فضای رشد خواهد یافت . با واگذاری دارائیهای دولت نمیتوان اقتصاد را نجات داد . این کار سالها است که در حال آزمایش است . مشکلات اجرا به قدری زیاد بودند که عملا جلوی این کار گرفته شده است .
برای خصوصی سازی ابتدا باید ترمز رشد بنگاه داری دولتی گرفته شود .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر