ظاهرش درست است اما چند اشکال دارد .
اول : توسعه یافتن با آلودگی و بدون آلودگی دو حق انتخاب است و برای توسعه لازم نیست حتما محیط زیست ( به خصوص هوا ) را آلوده نمود .
دوم : آنچه سایر کشورها کردند , از جهل ایشان بود که این کشتی حیات روی زمین را سوراخ می‌کردند .
آن روزها وجود چند قطره آب در داخل کشتی به نظر نمی آمد که باعث غرق کشتی شود . اما امروز به نقاط حدی غرق کشتی رسیده‌ایم .
این خیلی احمقانه است که اگر کسی حقی هم داشته باشد برای استفاده از حق , کل کشتی حیات کره زمین را غرق نماید .
اتفاقا کشورهای در حال توسعه فرصت خوبی دارند که بدون هزینه تعویض تکنولوژی از تکنولوژیهای پاک استفاده کنند .
ادامه روند کنونی نه تنها ما را از نقطه بدون بازگشت عبور خواهد داد , بلکه بیشترین صدمه را به خود کشورهای در حال توسعه خواهد زد . ( و البته آمریکا )
باید ترمز رشد تولید گازهای گلخانه‌ای کشیده شود و آنچه تا رسیدن به نقطه بدون بازگشت مانده را به عنوان ضریب اطمینان حیات باقی گذاشت .
چینو دیگر کشورهای در حال توسعه میبینند که ادامه آلودگی باعث رشد اقتصادی نمی‌شود .
پس با جلوگیری از آلودگی سعی خود را ادامه دهند .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر