دیدن و تماشا کردن – شنیدن و گوش دادن – در دو مفهوم ظاهری و معنوی

شنیدن و گوش دادن ، دو مفهوم متفاوت است . در یکی صدائی است که به گوش میرسد و جز ایجاد زحمت برای گوش و شخص سودی ندارد . در مقابل مفهوم شنیدن داریم . در این معنا شخص با " توجه " به صدا گوش میدهد . معانی آنرا درک میکند و با توجه منتظر شنیدن مطالب بعدی است .

در مفاهیم معنوی نیز چنین است . مرتب به گوش معنوی ما صدای معنوی میرسد . حواس ما توجهی به این صدا ندارد . عادت به شنیدن این صداها نداریم . در طول سالها عادت کردیم که به جنبه ظاهری توجه کنیم و معنای معنوی مطالب را فرو گذاریم .

کم کم با توجه به عالم معنا میتوان شخص را عادت داد که مفاهیم معنوی را در انواع صداها درک کند و بشنود .

مقوله بینائی نیز چنین است . با دیدن و توجه به معنای مطالب دیدنی میتوان مفاهیم معنوی را درک نمود .

آنچنان که صدای پرندگان و آبشار را بصورت تسبیح حق میتوان شنید و دید . در آثار گذشتگان موارد از این دست موجود است .

داستان مثنوی در خصوص سخن رسول خدا و زید معروف است .