مفهوم حد نهائی جمعیت روستائی

روستا به عنوان یکی از کوچکترین مراکز جمعیتی هر کشوری شمارده میشود . روستاها علاوه بر اسکان بشر ، وظیفه تامین مایحتاج انسانها را نیز خواهد داشت . در واقع هر روستا یک وجهه اقتصادی دارد . برای این که این جامعه بشری بتواند به حیات خود ادامه دهد ، لازم است از نظر اقتصادی سالم باشد .

با توجه به میزان آب و زمین در دسترس ، هر روستا توان محدودی در تامین غذا داشته است . از این رو هر روستا از یک میزان بیشتر توان نگهداری سکنه را نداشته است . جمعیت اضافی تولید شده در روستا ناچار به مهاجرت بوده اند . در واقع در طول سالیان دراز ، روستاها به حداکثر توان نگهداری جمعیت رسیده اند و چون مردم دوست نداشتند تغییر را در زندگی تجربه کنند ( به دنبال حفظ اطمینان گذشته بودند ) بنابراین تا حداکثر جمعیت ممکنه در روستاها باقی میماندند و اضافه جمعیتی که واقعا تفاوت بین گرسنگی و غذا بود از روستا مهاجرت میکردند . ابتدا به راه های نزدیک و بعد به راه های دورتر . بسیار شنیده ایم که شخصی به میان کوه و صحرا رفته و در آنجا روستائی را ساخته است .

با افزایش تکنولوژی و امکان تهیه غذا ، جمعیت روستاها امکان بیشتر شدن پیدا کرده و با افزایش جمعیت روستاها ، روستاها به شهر تبدیل شده اند . این شهرها روی زمینهای کشاورزی شکل گرفته و تولید غذای بیشتر با استفاده از منابع طبیعی بیشتر ( مثل آب از طریق احداث چاه ) امکانپذیر شده است . گر چه این روشها خود جای بحث دارند ، اما افزایش جمعیت شهری ، امری طبیعی است و سرریز جمعیت سایر روستاها را به سمت خود جلب میکند . بنابراین شهرها با سرعت بیشتری بزرگ شده و کارکرد روستائی خود را از دست میدهد . این امر در کنار غیر اقتصادی شدن کار در روستاهای نزدیک شهرها ، باعث از بین رفتن کشاورزی میشود . همچنین امکانات طبیعی مثل " آب " را شهرها به سمت خود جذب کرده و پایه اقتصاد منطقه را به هم میریزند .

باید میزان حداکثر جمعیت روستاها کنترل گردد . روستاها نباید از یک حدی بیشتر بزرگ شوند . تکنولوژی در دسترس باید بهبود یابد و اسکان مردم باید کنترل و هدایت گردند . مکانهای جدید جمعیتی برای روستاها باید ایجاد گردد .

روستاهائی با تولید صنعتی و نرم افزاری و هنری و غیره باید تعریف گردند . و در اصل " کارکرد اصلی روستا یعنی تولید باید به روستا بازگردد " .