در گذشته های دور شاهان بر کشورها حکومت میکردند
سیستم دموکراسی برای این که در کنار شاهان منافع مردم نیز تامین گردد ، سیستم
پارلمانی را ارائه نمود . نمایندگان مردم در مجلسی نشسته و با تصویب قوانینی حدود
اختیارات شاهان را تعدیل میکردند . به طوری که منافع اکثریت مردم نیز پایمال نشود
. ( اشکالات اجرا و درصد موفقیت این سیستم در کشورهای مختلف و زمانهای دور و نزدیک
، گوناگون بوده است )
بعد از مدتی شاهان از سیستم حکومتی حذف شدند و
مردم برای خود " رئیس جمهور " انتخاب میکردند . در این حالت با وجود "
مجلس نمایندگان " این دو گروه منتخب مردم روبروی هم قرار میگرفتند !
همگی متفق القول هستند که تهیه قوانین نیاز به
کار کارشناسی دارد و نمایندگان منتخب مردم " متخصص ترین افراد " حتی در
بعضی موارد نیز نیستند . چه برسد به همه موارد . کار آنها این است که این قوانین
را تصویب کنند ! یا با تغییرات جزئی ( که ممکن است به اصل قوانین لطمه زده یا نزند
، در هر حال غیر بهینه است ) نسبت به تصویب قوانین اقدام کنند .
با سیستم انتخاب در مقابل انتخاب یک سیستم غیر
بهینه و بالقوه درگیر ایجاد کرده ایم !
بسیار بهتر است که مثلا رئیس جمهور را نمایندگان
مجلس انتخاب کنند. در این حالت ، یک مرحله انتخاب و هزینه های آن کم شده و مجلس
نیز با رئیس جمهور در یک خط خواهند بود . روشهای دیگری نیز میتوان برای هماهنگی
منتخبان مردمی پیشنهاد داد که مقایسه آنها باید توسط اساتید فن صورت پذیرد و یک
روش مناسب جهت اجرا تهیه و ارائه گردد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر