دنیا کارخانه آدم سازی است

در خصوص اهداف خلقت حرف زیاد زده شده است . یکی از نظرها نیز میتواند این باشد که در ذیل ارائه میگردد .

از آمدن این همه انسان چه منظور میتوان متصور بود ؟ بصورتیکه برای اولین و آخرین انسان شرایط یکسان باشد . رشد معنوی انسانها است که فارغ از زمان و مکان امکانپذیر است . انسانها با رشد معنوی به مرحله " آدمیت " میرسند .

تمام اساتید اخلاق و پیغمبران در این راستا حرکت کرده و خود را فاعل ندیده اند . خداوند آنها را " بشیر و نذیر " میفرماید . هیچ کس قرار نیست دیگران را تغییر دهد . " لا اکراه فی الدین " معرف این امر است .

آنچه انسانها بصورت غریزی ( فطری ) مشاهده میکنیم ، این است که بشر به دنبال خالق میگردد و برای رشد خود تلاش میکند .

افرادی که دارای " اموال " زیاد بودند را دیده ایم . " قدرت " زیاد داشتن را در افراد مختلف نیز دیده ایم . آنچه بصورت عمومی و فطری بشر تحسین میکند ، اخلاق پسندیده است و نه داشتن اموال و قدرت زیاد .

امروز کسی فرعونها و امپراتوران قدرتمند سابق را تحسین نمیکند . اما کسانی را اخلاق پسندیده داشتند ، از زمان باستان تا امروز مورد تحسین بشر قرار میگیرند . این تحسین و پذیرش این افراد از جنس " حس " شناخت " زیبائی گل " و لذت بردن از " رنگین کمان " ( و موارد مشابه ) است .

پس ماهیت انسان و مطلوب او رشد و اعتلای اخلاقی است . آخرین مرحله رشد اخلاقی انسانی را " آدمیت " میگوئیم .

بنابراین هدف از خلقت " آدم " سازی است .

این امر برای همه انسانها در هر کجای دنیا و با هر محیط اجتماعی و ویژگیها و تفاوتها یکسان است . آن شخصی که اخلاقیات بهتر داشته باشد به " آدمیت " نزدیکتر است و همه اتفاقات و رخدادها در جهت هدایت بشر به سمت رشد است .

" فلهمها فجورها و تقواها " فرمود . یعنی به بشر الهام میکند که چه چیزی "حفظ کننده" است و چه چیزی "زشت" است . بشر با انتخابهایش پله های رشد را طی میکند . تا به مرحله اعلای خود برسد .

افرادی که به مراحل بالا رسیده اند نیز در خدمت این کارخانه هستند . آنها نیز به عنوان استاد ( امام ) " إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا " در این دانشگاه کار میکنند . البته با روش " لا اکراه فی الدین " و نخواستن مزد از مخلوق " قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ " و این فقط خداوند است که هادی انسان است . " فَإِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَن يَشَاءُ وَيَهْدِي مَن يَشَاءُ "